* * *

 

Святару рэкалекцыяністу

Аляксею Раманчуку

 

У велічнай лідскай фары

Сёння сонца нязвыкла залоціць алтар.

Прамаўляе навуку з амбоны святар,

З намі дзеліцца веры дарам.

 

Чуем з вуснаў святарскіх мы Божае слова,

Бо задача яго — адрадзіць нас нанова.

Ён гаворыць пра шлях нам цярністы братоў,

Ускалыхвае думкі дачок і сыноў.

 

Яго клопат — для неба нас заваяваць, 

Каб мы Божымі дзецьмі змаглі ўрэшце стаць.

Яго вочы іскрацца цяплом, дабрынёй,

Бо ён дзеліцца шчодра любоўю сваёй.

 

А ў вачах — ані кропелькі смутку, тугі.

Толькі радасць зіхціць, захапленне!

Ён рупліва вядзе да збаўлення

Заблукалых дзяцей дарагіх.

 

Божы дар святара не растрачаны марна,

Вось і дзеліцца ім у касцёле ён фарным,

Яго слова ўсіх нас адраджае нанова

І дае нам вадзіцы з нябеснай крыніцы.

 

Пастыр наш дарагі, Вы часцей будзьце з намі!

Насычайце нас, вернікаў, тымі дарамі,

Што з нябёсаў Вам шчодра Пан Бог пасылае

І для грэшнага люду праз Вас памнажае...

 

Парафіяне касцёла Узвышэння Святога Крыжа,

г. Ліда