«Будзь воля Твая»

18 студзеня ў катэдральным касцёле ў Віцебску падчас урачыстай Імшы адбылося біскупскае пасвячэнне ардынарыя Віцебскай дыяцэзіі ксяндза Алега Буткевіча. Галоўным пасвячаючым біскупам быў Апостальскі нунцый у Беларусі арцыбіскуп Клаўдыё Гуджэроцці, асістуючымі — Мітрапаліт Мінска-Магілёўскі арцыбіскуп Тадэвуш Кандрусевіч і біскуп Гродзенскі, старшыня Канферэнцыі Каталіцкіх Біскупаў Беларусі Аляксандр Кашкевіч.

Ксёндз прэлат Францішак Кісель агучыў намінацыйную булу Святога Айца. Гамілію прамовіў галоўны пасвячаючы — Апостальскі нунцый у Беларусі арцыбіскуп Клаўдыё Гуджэроцці. Кажучы пра біскупа намінанта, Апостальскі нунцый адзначыў: «Выбраны — ваш сын і брат. <…> Ён сын гэтай зямлі». Звяртаючыся да біскупа намінанта, ён дадаў: «Дарагі брат, перад табой асаблівы абавязак — абвяшчаць Евангелле ў ролі біскупа. Абвяшчаць Евангелле азначае мець асаблівую сувязь з Езусам Хрыстом, і гэта адносіцца да ўсіх хрысціянаў. <…> Цябе гэтыя адносіны датычацца асабліва, бо ты станеш тварам, розумам і сэрцам віцебскага Касцёла». «Ты станеш наступнікам апосталаў, і гэта вельмі глыбокая таямніца, — падкрэсліў арцыбіскуп. — Станеш наступнікам тых, хто бачыў і дакранаўся да Хрыста. Ты маеш права казаць: таксама і я бачыў і дакранаўся да Хрыста. Сёння ты цалкам аддаеш сябе Касцёлу аж да смерці. І ў гэтым касцёле, і па-за ім ёсць людзі, якія цябе чакаюць. Перадусім гэта бедныя — перадусім там, дзе людзі ніколі не чулі пра Хрыста. Там, дзе ёсць самотныя, плачучыя, якія не маюць таго, хто іх суцешыць; там, дзе ёсць хворыя, пакінутыя, дзе ёсць моладзь, якая чакае таго, каб жыць, каб змагацца».

На ўрачыстасць пасвячэння новага ардынарыя прыбыло шмат гасцей з Беларусі і з замежжа — Расіі, Літвы, Латвіі, Польшчы, Украіны, Італіі; прадстаўнікі гарадскіх і абласных уладаў, дыпламатычнага корпусу, духавенства, кансэкраваныя асобы і шмат вернікаў. У Імшы ўдзельнічалі ўсе біскупы Беларусі, біскуп Эдвард Паўлоўскі з Латвіі, біскуп Арунас Панішкайціс з Літвы, грэка-каталіцкае духавенства разам з Апостальскім візітатарам для грэка-католікаў Беларусі архімандрытам Сяргеем Гаекам, духавенства Беларускай Праваслаўнай Царквы.

«Касцёл — гэта брама, брама да Божага Валадарства, — сказаў, звяртаючыся да прысутных, новы Віцебскі ардынарый. — Наша заданне — зрабіць так, каб гэта брама была адчынена, <…> каб у Касцёле чалавек знаходзіў Хрыста, каб бачыў, адчуваў Яго Божую любоў, каб чалавек мог Яго тут знайсці». «Любіце гэты Касцёл, — заклікаў новы іерарх вернікаў. — Так, ён часам недасканалы, слабы, бо складаецца з людзей <…>. Але моц гэтага Касцёла залежыць ад нашай з вамі веры — той веры, якую нам на гэтай зямлі перадалі, часам коштам свайго жыцця, нашы бацькі, нашы дзяды». «Без малітвы няма шляху да Божага Валадарства, — падкрэсліў біскуп. — Таму прашу вас аб малітве за наш Касцёл». Віцебскі ардынарый узгадаў словы Маці Божай «вялікае ўчыніў Мне Усемагутны», дзякуючы за Божую любоў і міласэрнасць.

Так пачалося служэнне ардынарыя Віцебскай дыяцэзіі біскупа Алега Буткевіча.

* * *
Калі апісваць гэты дзень адным словам, я, ні на хвіліну не засумняваўшыся, скажу: радасць. Радасным было ўсё: і сонца, якое шчодра біла ў шырокія вокны віцебскай катэдры Езуса Міласэрнага — нязвыкла шырокія для нашай поўначы; і лёгкі марозец, які толькі румяніў і прыгожыў людзей, ды і самі людзі — усе, і святары, і вернікі, проста прамяніліся чыстай радасцю. Калі вы яшчэ не зазірнулі ў фотарэпартаж з падзеі на catholic.by, зрабіце гэта абавязкова — такая ж шчырая радасць ад прагляду гарантаваная і вам.

Незаўважна мінулі тры з паловаю гадзіны ўрачыстасці — біскупскай сакры ксяндза Алега Буткевіча, цяпер біскупа Віцебскага, наймалодшага з усіх біскупаў Беларусі. Яго Эксцэленцыя, Апостальскі нунцый Клаўдыё Гуджэроцці вельмі слушна, на мой погляд, параўнаў гэтае пасвячэнне — першае з трох, прызначаных на пачатак 2014 года — з нараджэннем дзіцяці. Дзевяць месяцаў — менавіта столькі часу чакала Віцебская дыяцэзія свайго новага пастыра пасля сыходу на пенсію біскупа Уладзіслава Бліна. Гэта было доўгае чаканне і годны выбар. Сам жа біскуп Алег падчас урачыстасці некалькі разоў звяртаўся да словаў іншага выбару — выбару, які зрабіла Марыя, адказаўшы «Fiat» на Божую прапанову стаць Маці Збаўцы. Недарэмна словы пакорнасці волі Божай «Fiat voluntas Tua» напісаныя і на дэвізе пад яго біскупскім гербам з выяваю Маці Божай Браслаўскай і Хрыста з герба горада Віцебска.

Вельмі шмат біблійных алюзій было на гэтай урачыстасці: для мяне гэта знак паўсюднасці Касцёла, яго пранізанасці Евангеллем і жывога подыху Духа Святога. Як напісаў святы Ян у сваім Пасланні, «мы сведчым пра тое, што бачылі і чулі, і да чаго дакраналіся» (гл. 1 Ян 1, 1–4) — у суботу у віцебскай катэдры мы, прысутныя, таксама бачылі дзеянне Божае і перажывалі гэта як, напэўна, апосталы прыманне ў іх шэрагі новага вучня. Менавіта так у гэты дзень выглядалі ўсе беларускія пастыры, іерархі госці з-за мяжы і біскупы-намінанты кс. Юрый Касабуцкі і кс. Юзаф Станеўскі, для якіх усё было яшчэ наперадзе.

{gallery}227-1{/gallery}

Калі я глядзела з хораў на ўсё, што адбывалася ўнізе, у памяці ўзнікалі і старазапаветныя вобразы з незабыўным і любімым «Пан намасціў мяне абвяшчаць добрую навіну ўбогім…», і новазапаветны хрост у Ярдане, які мы так нядаўна ўзгадвалі ў літургіі — старонкі раскрытага Евангелля, якое трымалі над галавою новапасвечанага біскупа надта ўжо нагадвалі трапяткія крылы Духа Святога са старажытных абразоў…

І яшчэ адзін вельмі важны вобраз-напамінак — яго агучыў у сваёй прамове арцыбіскуп Клаўдыё — вобраз вяселля, калі жаніх назаўжды заручаецца са сваёю Абранніцаю-Касцёлам і прысягае ёй у вернасці перад Богам і ўсімі сабранымі сведкамі і гасцямі. І біскуп Алег сапраўды выглядаў закаханым у гэтую сваю Нябесную Абранніцу, заклікаўшы ўсіх нас у першай біскускай прамове любіць яе, любіць Касцёл, слабы і недасканалы, але прыгожы ў святасці сваёй боскай абранасці.

І гэтая любоў прамянілася ў вачах і палымяна білася ў сэрцах усіх сабраных тым суботнім полуднем у касцёле Езуса Міласэрнага. А яшчэ была радасць ад таго, што беларускі Касцёл трымае і ўзмацняе цяпер яшчэ адзін слуп, і авечак гадуе для Гаспадара яшчэ адзін пастыр.

Добрага шляху, Ваша Эксцэленцыя, біскупе Алег!

Юлія Шэдзько

Мы вельмі радыя
бачыць вас на сайце
часопіса «Ave Maria».
Гэта плён працы
неабыякавых людзей,
якія з радасцю ствараюць
гэты часопіс для вас.

Падпіска
Ахвяраванні

Сайт часопіса „Ave Maria“ Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі Рыма-каталіцкага Касцёла ў Беларусі

Часопіс існуе дзякуючы вашым ахвяраванням. Сёння мы просім вашай дапамогі — нават невялікая сума падтрымае нас.

Падрабязней