Данута Бічэль

Божае Цела

Езус Хрыстус у Гостыі
змяшчаецца бы ў сонечным крузе.
Панясем Яго так па святой Беларусі, 
як Жаданага Госця.

У вянках з каласкоў і валошкаў 
пойдзеш з намі, Божанька мілы…
Нашы збітыя ногі ад Тваіх святых ножкаў 
няхай набяруцца сілы…

Нехта заплача ў натхненні.
Будзем шчыра малітвы спяваць, 
І хворыя нашы калені
будуць брук святы цалаваць…

Гостыя!
Свае смуткі, цярпенні, 
грэх заскарузлы стары 
пакладзем перад Панам 
на ўсе вулічныя алтары… 

Вясёлка з душаў людскіх 
заззяе ў зацішку 
ад святога Бэрнарда —
да святога Францішка…

Нехта з нас памрэ ў гэты дзень 
у засені вуліц, 
прыняўшы Божае Цела…
Скажуць: — У адчынены рай 
душа яго паляцела…
Езус Хрыстус да Сэрца 
жывых і памерлых прытуліць.  

Найсвяцейшая Гостыя 
сагнутых няволяй жыцця выпроствае, 
уздымае над узростам, над вёрстамі 
у вышыні да Хрыста ўваскрослага!

Збаўленчыя промні Гостыі — 
гаючыя і не гострыя.

1 красавіка 2017 г.