Велікодная нядзеля (12.04.2020)
Тады Пётр, адкрыўшы вусны свае, сказаў: «Вы ведаеце, што адбывалася па ўсёй Юдэі, пачынаючы ад Галілеі, пасля хросту, абвешчанага Янам. Як Бог намасціў Духам Святым і моцай Езуса з Назарэта, які хадзіў, робячы дабро і аздараўляючы ўсіх, апанаваных д’яблам, бо з Ім быў Бог. I мы — сведкі ўсяго, што Ён зрабіў у краіне Юдэйскай і ў Ерузалеме. Яго забілі, павесіўшы на дрэве. А Бог уваскрасіў Яго на трэці дзень і дазволіў Яму з’явіцца не ўсяму народу, але нам, сведкам, выбраным раней Богам, якія елі і пілі разам з Ім пасля Ягонага ўваскрасення. Нам таксама наказаў абвяшчаць народу і сведчыць, што Ён — прызначаны Богам суддзя жывых і памерлых. Пра Яго ўсе прарокі сведчаць, што кожны, хто верыць у Яго, атрымае адпушчэнне грахоў праз імя Ягонае».
(Дз 10, 34а. 37–43)
Калі ж вы ўваскрэслі з Хрыстом, шукайце таго, што ў вышынях, дзе Хрыстус сядзіць праваруч Бога; пра тое, што ў вышынях, думайце, а не пра зямное, бо вы памерлі, і жыццё вашае схавана з Хрыстом у Богу! Калі ж з’явіцца Хрыстус, жыццё вашае, тады і вы з’явіцеся разам з Ім у хвале.
(Клс 3, 1–4)
У першы дзень тыдня Марыя Магдалена прыйшла да магілы раніцай, калі было яшчэ цёмна, і ўбачыла, што камень адсунуты ад магілы. Тады пабегла і прыйшла да Сымона Пятра і да другога вучня, якога любіў Езус, і сказала ім: «Забралі Пана з магілы, і не ведаем, дзе паклалі Яго!» Тады выйшаў Пётр і другі вучань, і пайшлі да магілы. Пабеглі абодва разам. Другі вучань пабег наперадзе хутчэй за Пятра і прыбыў да магілы першы. Заглянуўшы, убачыў, што ляжаць палотны, аднак не ўвайшоў. Тады прыйшоў услед за ім Сымон Пётр, увайшоў у магілу і ўбачыў палотны, якія там ляжалі, і хусту, якая была на галаве Ягонай, не з палотнамі яна ляжала, а асобна, скручаная на іншым месцы. Тады ўвайшоў і другі вучань, што прыбег першы да магілы, убачыў і паверыў. Бо яны яшчэ не ведалі Пісання, што трэба было Яму ўваскрэснуць з мёртвых.
(Ян 20, 1–9)
Пошукі святла
Нядзеля Уваскрасення Хрыстовага можа выклікаць у чалавеку згрызоты сумлення, пачуццё ўласнай марнасці і крохкасці веры. Калі Хрыстус уваскрос, ці ж не павінен хрысціянін радасна дыхаць на поўныя грудзі, смела глядзець у будучыню, не паддаючыся цяжкасцям і клопатам, якія сустракаюцца яму тут, у гэтай даліне слёз? Перад вачыма паўстаюць Апосталы і святыя пакутнікі, якім вера ва ўваскрашэнне дазваляла бясстрашна прымаць пакуты і смерць. «Калі б я меў веру з гарчычнае зерне…» — уздыхае бедны католік, усведамляючы ўласны страх перад наступным днём, перажываючы канфлікт з таксічным чалавекам, адчуваючы бездапаможнасць у вырашэнні чарговай праблемы.
Заўважце, што Марыя Магдалена ідзе да гробу Хрыста, калі навокал яшчэ цёмна. Апосталы бягуць туды ў здзіўленні. Яны шукаюць Укрыжаванага, а не Уваскрослага. Шукаюць унізе, у гробе. Пазней св. Павел будзе заклікаць: «Шукайце таго, што ў вышынях», але пошукі Жыцця пачынаюцца ў смерці, Святла — у цемры, Надзеі — у роспачы… Таму важна, каб мы, адчуваючы марнасць сваёй веры, не стаялі на месцы, бядуючы над уласным станам. Евангелле гаворыць нам аб руху, аб прабыванні ў дарозе, аб працэсе: Магдалена ідзе, Пётр і Ян бягуць, Павел заклікае спяшацца.
Заўважце яшчэ, што ў евангельскім апісанні велікоднай раніцы героі не застаюцца адны. Адкрыўшы пустую грабніцу, Марыя Магдалена ідзе да апосталаў і дзеліцца з імі сваім здзіўленнем. Пётр і Ян, кожны ў сваім тэмпе, бягуць да грабніцы, каб разам сустрэцца з незразумелым. Таму нічога дзіўнага, што Хрыстус «наказаў нам абвяшчаць народу і сведчыць». Добрая Навіна памрэ, калі стане толькі прадметам адзінокай рэфлексіі, глыбокіх роздумаў, унутранай дыскусіі. Евангелле існуе ў супольнасці: пра яго трэба апавядаць, яго трэба перадаваць, ім трэба дзяліцца…
Таму не затрымлівайцеся, не заставайцеся сам-насам з сабою, шукайце знакаў. Нядзеля Уваскрасення Хрыстовага распавядае не пра тытанаў веры і духа. Гэта аповед пра людзей у роспачы, якія шырока расплюшчваюць вочы і адкрываюць вушы, углядаюцца ў пусты гроб і палатно, што ляжыць там, і шукаюць у цемры Святло. Гэтак яны рыхтуюцца да таго моманту, калі Уваскрослы Хрыстус пажадае дакрануцца да іх сваёю прысутнасцю.
Айцец Павел Казацкі ОР
Падрыхтавала Юлія Шэдзько
Паводле “W drodze”