Размова з Богам
20.04.2014|№ 3 (228) 2014

Пахвалёны Езус Хрыстус!

Вітаю, паважаная рэдакцыя, і віншую ўсіх супрацоўнікаў з юбілеем часопіса «Ave Maria»! Жадаю ўсім моцнага здароўя, поспехаў у жыцці і працы. Няхай ваш часопіс з Божага благаслаўлення і з дапамогаю Маці Божай і далей набліжае людзей да веры ды ўмацоўвае яе.

У часопісе падаецца шмат цікавай інфармацыі, і я чытаю яго з задавальненнем. Увесь матэрыял даступны і просты для разумення, і кожны артыкул, кожная старонка спрыяе паглыбленню веры, падтрыманню нашай надзеі, разгортвае сэрца да любові.

Хочацца падзяліцца сваімі думкамі наконт праблемаў, якія могуць датычыцца малітвы (гэтая тэма была ўзнятая ў артыкуле «Калі надыходзяць праблемы...», № 9, 2013). Раней я кожны дзень вельмі шмат малілася — нават стамлялася. Пра гэта я пагаварыла са святаром, які параіў мне маліцца менш. «Якія ж малітвы адкінуць? — думала я. — Усе ж яны добрыя!»

І вось я стала складаць вершы. Мае творы (а, можа, проста рыфмаваныя радкі) — гэта размова з Богам і з людзьмі, гэта пазнанне сябе, думкі аб правільнасці ці няправільнасці сваіх паводзінаў, учынкаў. Цяпер я магу га­дзінамі распавядаць пра гэта ў вершах. Яны даюцца мне нялёгка, але ж я так радуюся, калі штосьці атрымліваецца.

Я ўпэўнена, што Бог надзяліў мяне гэтай харызмай і тым самым дапамог вырашыць праблему з малітваю. Цяпер я малюся менш, затое гадзінамі, не адчуваючы стомы, магу гутарыць з Богам сваімі вершамі і ў іх выказваць сваю любоў да Яго. Гэта напаўняе душу спакоем, ачышчае яе, дазваляе пазнаць сваю мізэрнасць, бо, як напісана ў згаданым мною артыкуле, «калі ёсць ува мне пыха, то я ніколі не атрымаю дару мудрасці». А менавіта мудрасці нам часта вельмі не хапае.

Цяпер я пазнаю праўду пра сябе не толькі ў малітве, але і ў сваіх вершах. Гэта дапамагае мне жыць і самаўдасканальвацца. Я буду рада, калі мае творы дапамогуць у гэтым яшчэ камусьці.

Поспехаў вам у вашай працы, так патрэбнай усім нам. Заставайцеся з Богам!

Альбіна Цярэшка,

в. Аталезь Стаўбцоўскага раёна.

 

 

Гармонія душ

 

Колькі ж злосці бывае ў людзей

На сястру альбо брата ці нават дзяцей!

Колькі зайздарсці, пыхі і гневу!

Няма ў сэрцы любові, сугрэву,

Няма міласці ў нас, пакаяння,

Ад празмернае ежы ўстрымання.

Няма часу схадзіць у храм Божы —

І жывём так з душою нягожай.

 

Я прашу Усявышняга ў шчырай мальбе

За людзей за ўсіх на зямлі, за сябе:

Ты выхоўвай нас, грэшных, 

айцоўскай навукай,

Не пакінь, нас, Марыя, вазьмі на парукі,

І прыйдзі, Святы Дух, пасяліся ў сэрцах.

Чалавек чалавеку тады ўсміхнецца,

І гармонія душ авалодае светам,

Бо ўзаемнай любоўю ўсе будуць сагрэты.

 

Як жа хочацца верыць, мой Божа, у гэта!

Мы вельмі радыя
бачыць вас на сайце
часопіса «Ave Maria».
Гэта плён працы
неабыякавых людзей,
якія з радасцю ствараюць
гэты часопіс для вас.

Падпіска
Ахвяраванні

Сайт часопіса „Ave Maria“ Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі Рыма-каталіцкага Касцёла ў Беларусі

Часопіс існуе дзякуючы вашым ахвяраванням. Сёння мы просім вашай дапамогі — нават невялікая сума падтрымае нас.

Падрабязней