Сведчанні

Подых любові
27.04.2014 | № 3 (228) 2014
Месяцы «рэкалекцый» пад кіраўніцтвам Малой Тэрэзы — час заняткаў у яе школе. Тэма лекцый звычайна адна і тая ж — любоў. Менавіта на гэтую тэму яна са мной і размаўляла.  Я зразумеў, што Тэрэзу іншыя тэмы мала цікавяць, бо ў касцёле кожны ведае, што яе пакліканне — любоў. 
Абраз Маці Божай Будслаўскай у маім жыцці
28.05.2013 | № 6 (219) 2013
Генавэфа Дубіловіч распавядае пра тое, як яна прыняла ў сваё жыццё Святую Марыю, даверылася Ёй як сваёй нябеснай Маці. А сталася гэта дзякуючы набажэнству да Маці Божай Будслаўскай...
Цудадзейная сустрэча
28.05.2013 | № 6 (219) 2013
Ганна Валуевіч у сціслым эсэ дзеліцца сваімі перажываннямі і ўражаннямі з нагоды перэгрынацыі абраза Маці Божай Будслаўскай. Аўтарка распавядае пра тое, як малітва і давер да Найсвяцейшай Панны дапамаглі ёй справіцца з хваробаю.
Мая родная вёсачка Будслаў
24.05.2013
У кожнага чалавека ёсць куточак на зямлі, дзе ён нарадзіўся, дзе прайшло яго бестурботнае дзяцінства, месца, з якім звязаны шчаслівыя моманты яго жыцця. У мяне таксама  ёсць родны куточак — вёсачка, дзе я нарадзілася, дзе праходзіць маё вясёлае і шчаслівае дзяцінства. Гэта мая родная вёсачка Будслаў.
Хвароба прывяла да Бога
21.05.2013 | № 4 (217) 2013
Вось ужо 10 гадоў як цяжкая хвароба абмежавала жыццё Анатоля Шуста, «прыкаваўшы» яго да сваёй кватэры. У 2002 годзе яму зрабілі аперацыю па выдаленні пухліны з галаўнога мозгу, пасля чаго ў яго адняўся левы бок цела, аслепла правае вока, парушыліся каардынацыя і маўленне. Аднак за ўсё, што адбылося, Анатоль Аляксандравіч шчыра дзякуе Пану Богу і нічога не хацеў бы змяніць у сваім жыцці, нават вярнуцца ў тыя часы, калі быў здаровы, прыгожы, паспяховы...
«Кася дала мне маленькі крыжык...»
22.04.2013 | № 1-2 (214-215) 2013
Асвенцім сёння — паўнавартасны горад з насельніцтвам 40 тысяч жыхароў. На месцы былога лагера «Аўшвіц-І» — музей, лагера смерці «Аўшвіц-ІІ» (Аўшвіц-Біркенаў) — руіны баракаў і рэшткі ўзарванага крэматорыя. Гэта тут закатавалі кармэлітку Эдыту Штайн і айца францішканіна Максімільяна Марыя Кольбэ...
Разлівы святла. Нататкі рэстаўратара пра будслаўскую святыню
11.04.2013
Піша Аркадзь Шпунт
Айцец ведае нашыя сэрцы. Сведчанне ўдзельніка Сусветных дзён моладзі ў Бразіліі
06.04.2013 | № 10 (223) 2013
Сведчанне ўдзельніка Сусветных дзён моладзі ў Бразіліі
Сіла малітвы
05.04.2013 | № 4 (217) 2013
Разбіраючы свае запісы, я знайшла вельмі цікавы ўспамін пра незвычайную з’яву, якая аднойчы дапамагла мне і маім сяброўкам пазбегнуць граху, а галоўнае — паказала сілу малітвы. Было гэта ў 1959 г. ва ўрачыстасць Уваскрасення Пана. 
Першыя ў свой час...
05.04.2013 | № 4 (217) 2013
У 1991 г. адбылася першая пасля вялікага перапынку пілігрымка з Мінска ў Будслаў.
Месца духоўнага аднаўлення
26.03.2013 | № 1-2 (214-215) 2013
Што ён азначае ў нашым жыцці, наш старажытны і адначасна заўсёды такі малады Будслаў? Старажытны, бо ведаем, што ягоная гісторыя сягае ажно ў XVII стагоддзе. А малады, бо калі мы прыязджаем альбо прыходзім у Будслаў, то чамусьці не думаем і не ўспрымаем яго як штосьці старадаўняе. Будслаў — гэта нашае сёння. А зрэшты, запытаем у тых, хто часта яго наведвае, для каго Будслаў стаў неад’емнай часткай біяграфіі.
Трагедыя севастопальскага касцёла
20.03.2013 | № 11 (212) 2012
Рускае слова «дружба». Такое добрае і цёплае слова. Напэўна, пачуўшы яго, кожны ўзгадае свайго першага сябра або проста чалавека, да якога можна даверліва звярнуцца, калі цяжка і патрэбныя падтрымка і дапамога. Вось толькі ў мяне пасля наведвання Севастопаля гэтае слова не выклікае ніякіх вясёлкавых асацыяцый. Там, на вуліцы Вялікай Марской, стаіць кінатэатр «Дружба», будынак былога касцёла.
Лютаўская пілігрымка
18.03.2013 | № 3 (216) 2013
Не, не чэрвеньска-ліпеньская, летняя, як гэта звычайна бывае з пілігрымкай да Маці Божай у Будслаў, а менавіта лютаўская, зімовая, і зрабіць яе я вырашыла не пешшу і за адзін дзень. Паехала з Мінска не цягніком, як гэта бывае са мною два разы на месяц, калі езджу на радзіму ў Параф’янава і прамінаю будслаўскія мясціны, а аўтобусам.
Матчына ласка
18.03.2013 | № 3 (216) 2013
Хачу распавесці пра адно здарэнне, якое адбылося са мною ў дзяцінстве. Мне было тады каля трох гадоў. У маёй дзіцячай памяці гэта здарэнне чамусьці не захавалася. Пра яго мне неаднойчы распавядала мама, таму пераказваю тое, што я пачуў з яе вуснаў, упрыгожыўшы трохі гэту гісторыю сваімі пазнейшымі ўражаннямі ад адкрыцця свету.
Мой шлях да веры
14.03.2013 | № 8 (209) 2012
Мой шлях да веры пачаўся з маленства, бо я нарадзілася ў сям’і вернікаў: мае бацькі і ўсе родзічы па мацярынскай лініі — католікі. Ужо з дзяцінства я ведала асноўныя малітвы на памяць, хадзіла са сваякамі ў касцёл. У 8 гадоў я прыязджала ў вёску Даўгінава: у мясцовы касцёл, дзе рыхтавалася да Першай святой Камуніі, і ўлетку 2004 года, калі мне было 9 гадоў, я прыняла Першую Камунію.

Мы вельмі радыя
бачыць вас на сайце
часопіса «Ave Maria».
Гэта плён працы
неабыякавых людзей,
якія з радасцю ствараюць
гэты часопіс для вас.

Падпіска
Ахвяраванні

Сайт часопіса „Ave Maria“ Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі Рыма-каталіцкага Касцёла ў Беларусі

Часопіс існуе дзякуючы вашым ахвяраванням. Сёння мы просім вашай дапамогі — нават невялікая сума падтрымае нас.

Падрабязней