Сведчанні

Дзённік пілігрыма да Маці Божай Будслаўскай, пісаны Ірынаю Жарнасек 27 чэрвеня – 2 ліпеня 1995 года. Працяг

29.06.2017

Працяг публікацыі «дзённіка пілігрыма» пісьменніцы Ірыны Жарнасек, які яна вяла ў пілігрымцы 22 гады таму назад

Дарога пілігрымкі

28.06.2017

Дарога пілігрымкі… Дарога праз пыл, спякоту, камяні ў красоўках і нацёртыя мазалі. Дарога пераадолення сябе, дарога знаёмстваў і размоваў. У кожнага яна свая — пілігрымка. Найбольш яскравая і запамінальная — першая, хоць бывае па-рознаму.

Дзённік пілігрыма да Маці Божай Будслаўскай, пісаны Ірынаю Жарнасек 27 чэрвеня – 2 ліпеня 1995 года

28.06.2017

На старонках часопіса «Ave Maria» за 1995 г. быў надрукаваны «дзённік пілігрыма», які вяла пісьменніца Ірына Жарнасек. Гэта было ажно 22 гады таму... Цікавыя, шчырыя радкі мы прапануем вашай увазе цяпер, калі пілігрымка ў Будслаў стала вельмі важнаю падзеяй у беларускім Касцёле.

Належаць да парафіі Маці Божай Фацімскай

06.06.2017 | № 5 (266) 2017

"…Што для мяне значыць належаць да парафіі Маці Божай Фацімскай? Гэта значыць быць часткаю вялікай сям’і, адчуваць сябе любімай дачкой Нябеснай Маці" - сваім досведам дзеліцца Паліна Грыб

Міласэрны Езус вядзе мяне

24.04.2017 | № 11 (260) 2016

Сястра Тадэя Юзэфа Аўгустын ОР: «Я захапляюся і праслаўляю Езуса Міласэрнага, які праявіў у маім жыцці шмат міласэрнасці».

Вялікая моц Яго Крыві

07.04.2017 | № 3 (252) 2016

«Я хачу зрабіць сведчанне пра дабрыню, любоў і міласэрнасць, якую Пан Бог праявіў у маім жыцці і ў жыцці дарагога для мяне чалавека – маёй мамы», – сведчанне Вольгі Румянцавай з Гродна.

Спазнай маё сэрца

21.03.2017 | № 3 (264) 2017

Сведчанні. Кожны раз, калі мы становімся перад Панам Богам у праўдзе, якой бы цяжкаю і непрывабнаю для нас яна ні была, мы быццам скідваем з сябе старыя, падраныя, зношаныя лахманы і апранаемся ў новае прыгожае адзенне.

Мець добрыя вочы. Досвед з Году Міласэрнасці

15.11.2016

Калі заканчваецца нейкі перыяд, як цяпер заканчваецца Год Міласэрнасці ў Касцёле, можна падвесці вынікі перажывання гэтага часу...

Цуд аздараўлення

02.11.2014 | № 10 (235) 2014

Пахвалёны Езус Хрыстус! Сёння хачу падзяліцца цудам свайго аздараўлення з вялікай ласкі Езуса Хрыста праз заступніцтва Божай Маці і святых. Спадзяюся, што гэта сведчанне дасць многім надзею і ўпэўненасць у тым, што Пан Бог вельмі любіць сваіх дзяцей і чувае над кожным з нас.

Дзякуй за добрае і чулае сэрца

02.11.2014 | № 10 (235) 2014

Дарагая рэдакцыя! Вялікі дзякуй вам за друкаванне цікавых артыкулаў на старонках часопіса «Ave Maria». Я таксама хачу распавесці вам пра майго настаўніка і духоўнага брата — айца Вітальда Жыльветру, якога я заўсёды згадваю з удзячнасцю. Шлях да святарства ў яго быў нялёгкі, але ён цалкам даверыўся Маці Божай. У 1980 годзе Вітальд Жыльветра тайна быў прыняты ў ордэн капуцынаў. Скончыў у Рызе духоўную семінарыю і стаў святаром. У 90-я гады айца Вітальда накіравалі на пастырскую працу ў Слонім, дзе ён распачаў сваё ахвярнае святарскае служэнне. Ён адразу ж узяўся за рэлігійнае навучанне вернікаў, імкнуўся згуртаваць іх, калі бачыў, што гараджане часам пагарджаюць вяскоўцамі. У тыя гады было шмат бедных людзей, і наш ойчанька дапамагаў ім, чым мог. Дванаццаць хлопчыкаў амаль штодзённа прыслугоўвалі яму на святой Імшы, многія з іх пасля абралі святарскі шлях і таксама пайшлі служыць Богу і людзям.

Пакуль мы яшчэ ў дарозе...

02.11.2014 | № 10 (235) 2014

Што найперш прыгадваецца цяпер, пасля той нялёгкай дарогі з Полацка ў Росіцу напрыканцы ліпеня? Салёны пот, які безупынна ліецца па твары, 32° альбо й 35° у паветры, шалёная стома, мазалі на нагах? Бадай што, не. Прыгадваецца адразу цудоўны Алесін голас, што вольна разлятаецца па прасторы, голас, які ўсе мы з радасцю падхопліваем. Прыгадваюцца поўныя даверу Каціны просьбы да Усемагутнага, ціхія, удумлівыя словы сведчанняў Вольгі, Тані, Ірыны, Аляксандра… Ды яшчэ просьбы аб малітве за кагосьці, хто знаходзіцца ў патрэбе, за дзяцей, якім пагражае аборт, за тых хрысціянаў, што церпяць у гэтыя дні пераслед за сваё хрысціянства, за мір і спакой у свеце, за нашу сястру Украіну, што ў гэтыя самыя дні і хвіліны абліваецца крывёю…

Пілігрымка ў Ліхэнь

31.10.2014 | № 9 (234) 2014

4 жніўня з барысаўскага касцёла Нараджэння Найсвяцейшай Панны Марыі ў польскі горад Ліхэнь у санктуарый Маці Божай Ліхэньскай рушыла штогадовая аўтобусная пілігрымка. На пілігрымскіх шляхах свету Марыйны санктуарый у Ліхэні займае асабліва пачэснае месца. Тут у 1850 г. набыў славу цудадзейны абраз Маці Божай.

«На Беларусі Бог жыве»

31.10.2014 | № 7-8 (232-233) 2014

Яшчэ тры гады таму ў свята Божай Міласэрнасці на беатыфікацыі Яна Паўла ІІ у маім сэрцы пасялілася вельмі моцнае жаданне абавязкова прыехаць у Рым на яго кананізацыю, і хацелася, каб гэта абавязкова адбылося зноў у свята Божай Міласэрнасці. Была інтэнцыя. На беатыфікацыі мы, нешматлікія беларусы, былі зусім згубленымі ў вялікай колькасці пілігрымаў з розных іншых краінаў, і асабліва сярод палякаў. Вось і захацелася ў наступны раз пракрычаць на ўсю плошчу святога Пятра, што «на Беларусі Бог жыве!». Усе гэтыя тры гады я прасіў Маці Божую, каб Яна падтрымала ў гэтым намеры. Чым бліжэй было да гэтай мэты, тым усё лепш было бачна, што Бог насамрэч усё чуе і падтрымлівае...

Ці аздараўляе Езус сёння?

21.10.2014 | № 5 (230) 2014

Калі Езус дзве тысячы гадоў таму абвяшчаў людзям сваё Евангелле, за Ім хадзілі натоўпы людзей. Многія з іх не толькі прагнулі слухаць Добрую Вестку, але і спадзяваліся атрымаць ад Яго аздараўленне. І многія атрымлівалі. Сляпыя пачыналі бачыць, глухія — чуць, паралізаваныя падымаліся са сваіх цяжкіх пасцеляў. Ён вызваляў людзей ад шматлікіх духоўных і фізічных хваробаў. А сёння? Ці вызваляе Ён нас сёння? Ці лечыць? Ці загойвае нашыя раны? Ці прыносіць палёгку?

Як Маці Божая вядзе...

21.10.2014 | № 4 (229) 2014

Хачу ўзгадаць адну гісторыю пра тое, як Маці Божая вядзе легіянераў да людзей, якія чакаюць дапамогі. Некалькі гадоў таму наш ксёндз папрасіў легіянераў Марыі пахадзіць па вуліцах горада і пашукаць католікаў — магчыма, з’явіліся новыя людзі, якім трэба паказаць дарогу да храма. Мы пайшлі па дваіх. Заходзілі ў кожны дом і падчас размовы пыталіся, да якой канфесіі гэтыя людзі належаць. У адной хаце нам сказалі, што па суседстве жыве католік інвалід...